Rozmowa z mgr inż. Adrianem Radoniem na temat projektu „Wpływ morfologii nanocząstek magnetytu na proces ich izotermicznego wzrostu, właściwości elektryczne oraz aktywność fotokatalityczną”.
Czym charakteryzują się nanocząstki magnetytu?
– Nanocząstki magnetytu charakteryzują się m.in. biokompatybilnością, dzięki czemu badane są zarówno jako kontrast w rezonansie magnetycznym a także jako nośniki leków kontrolowane polem magnetycznym. Dodatkowo prowadzone są badania nad zastosowaniem ich jako powłoki antyradarowe z uwagi na nietypowe właściwości magneto-dielektryczne oraz w ochronie środowiska do usuwania substancji organicznych w związku z reaktywną powierzchnią.
Zmienność morfologii jest chyba bardzo istotna, prawda?
– W świecie „nano” to morfologia, czyli stopień aglomeracji, kształt oraz wielkość nanoczastek definiują właściwości materiałów o tym samym składzie chemicznym. W przypadku badanych przeze mnie nanocząstek magnetytu morfologia wpływa zwłaszcza na ich aktywność katalityczną.
Co te badania mogą wnieść w życie przeciętnego Kowalskiego?
– Badania prowadzone przeze mnie mogą przyczynić się do opracowania katalizatorów, które ze ścieków usuwać będą niebezpieczne substancje organiczne, nie tylko barwniki, ale również leki, które aktualnie stanowią jedno z głównych zanieczyszczeń wód. Z kolei badania nad właściwościami elektrycznymi mogą przełożyć się na wzrost możliwości urządzeń elektrycznych, m.in. poprzez opracowywanie nowych komponentów bazujących na nanocząstkach magnetytu.
Co już jest sukcesem badań?
– Aktualnie przeprowadzone badania potwierdziły możliwość zastosowania nanocząstek magnetytu m.in. w rozkładzie barwników chemicznych takich jak Sudan I – barwnika używanego do barwienia m.in. olejów i wosków oraz spotykanego jako niedopuszczony dodatek do żywności.
Dziękujemy za rozmowę.
Badania finansowane z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach programu Diamentowy Grant VII (0220/DIA/2018/470) realizowanego w Katedrze Materiałów Inżynierskich i Biomedycznych na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej.
Sebastian Wach
