Rozmawiamy z dr hab. Reginą Lenart-Gansiniec, profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego na temat projektu pn. „Behawioralne antecedencje crowdsourcingu naukowego: perspektywa nauczycieli akademickich”, finansowanego ze środków Naukowego Centrum Nauki w ramach programu Opus.
Jak można zdefiniować crowdsourcing?
Crowdsourcing to w skrócie zaangażowanie dużej grupy osób, w szczególności społeczności wirtualnych, w rozwiązywanie problemów, kreowanie pomysłów czy tworzenie innowacyjnych rozwiązań. Przykładowo, organizacja poszukuje pomysłu na nowy produkt czy usługę – zamiast samodzielnie wymyślać, może do tego zaprosić nie tylko swoich klientów, ale także szeroko pojętą społeczność internetową.
Czy dzięki temu realizowanego przez Panią projektowi pracownicy naukowi będą sięgać po rozwiązania oparte na crowdsourcingu?
W wielu opracowaniach naukowych, ale także z przeprowadzonych w ramach projektu wstępnych badań wynika, że pracownicy naukowi są raczej ostrożni w sięganiu po crowdsourcing naukowy. W projekcie planujemy nie tylko rozpoznać powody sięgania przez pracowników naukowych po crowdsourcing naukowy, ale także wypracować rekomendacje dla kadry zarządzającej uczelniami w odniesieniu do wsparcia instytucjonalnego pracowników sięgających po crowdsourcing naukowy. Mam nadzieję, że dzięki projektowi pokażemy nie tylko pracownikom naukowym, ale także decydentom korzyści z wykorzystania crowdsourcingu w badaniach naukowych. Dodatkowo, pokażemy, jak to zrobić, jakie platformy mogą okazać się pomocne oraz czego unikać.
Przemiany społeczno-technologiczne to główny powód realizacji projektu?
Nie tylko. Zdecydowanie crowdsourcing naukowy stanowi odpowiedź na rozwój technologii informacyjno-komunikacyjnej, technologii Web 2.0, popularyzację idei otwartości zasobów, nauki, oprogramowania, recenzji, współtworzenia, postulaty demokratyzacji nauki, udział społeczeństwa w badaniach naukowych oraz konieczność współpracy badaczy z różnych, często bardzo odległych, dziedzin. A więc, nie tylko przemiany społeczno-technologiczne są powodem, ale także chęć pokazania korzyści z włączenia członków społeczeństwa w badania naukowe.
Czy crowdsourcing to krok w rozwoju nauki?
Crowdsourcing naukowy jest wskazywany w dokumentach Unii Europejskiej jako sposób czy rozwiązanie, po które powinni sięgać pracownicy naukowi. Wynika to z faktu, że może on przyczynić się do zwiększenia zaufania do nauki czy tworzenia wpływu społecznego. To także cenne narzędzie dla wspierania badań naukowych.
Życzymy Pani Profesor samych sukcesów!
Publikacja powstała w ramach projektu, który został sfinansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki przyznanych na podstawie DEC-2019/35/B/HS4/01446.
