Sztuczna inteligencja została wytrenowana na obrazach ze zbiorów MoMA i generuje nową sztukę pod wpływem danych w czasie rzeczywistym, takich jak lokalna pogoda i ruch zwiedzających. Instalacja stawia pytania o przyszłość sztuki, kreatywności i tego, w jaki sposób instytucje takie jak MoMA mogą pozostać istotne w erze sztucznej inteligencji.
Instalacja artystyczna wykorzystująca AI w Muzeum Sztuki Współczesnej w Nowym Jorku
Obecna instalacja Refika Anadola w Muzeum Sztuki Nowoczesnej zastanawia się, jak może reagować maszyna po obejrzeniu ponad 200 lat sztuki w kolekcji MoMA. Anadol wykorzystuje sztuczną inteligencję do interpretacji i przekształcania zbioru danych Muzeum – do tworzenia nowych form, które mogłyby istnieć w archiwum, ale ich nie ma, do myślenia o wszystkich ścieżkach, które nie zostały przebyte w historii sztuki nowoczesnej i spekulowania, czym mogą być . Z kolei praca przekształca otoczenie Gund Lobby Muzeum w wielkoformatową, „żywą” animację, pełną unikalnych wizualizacji, które rozwijają się w nieprzewidywalny sposób i nie mają z góry określonego wyniku. Projekt obejmuje wiele etapów zaawansowanego uczenia maszynowego opracowanego w ciągu ostatnich ośmiu lat: studio Anadol wykorzystało oprogramowanie typu open source1 do wyszukiwania, sortowania i klasyfikowania publicznie dostępnego zestawu danych z kolekcji MoMA, tworząc złożoną mapę przestrzenną archiwum w 1024 wymiarach . Następnie studio wykorzystało model uczenia maszynowego znany jako generatywna sieć przeciwstawna (GAN)2, aby poruszać się po mapie archiwum i po miesiącach nauki nieustannie tworzyć nowe formularze za pomocą niestandardowego oprogramowania do renderowania i superkomputera3. Stale zmieniające się efekty wizualne renderowane są niemal natychmiastowo, w szokująco wysokiej rozdzielczości – maszyna „śni” o sztuce współczesnej. Goście są również proszeni o zarejestrowanie się w celu uzyskania bezpłatnej cyfrowej pamiątki z wizyty.
więcej na stronie:
https://www.moma.org/magazine/articles/821
