W ostatnich latach nastąpił dynamiczny rozwój nowoczesnych materiałów biodegradowalnych do zastosowań biomedycznych.
Postęp w tym zakresie pozwala wyprodukować implanty tymczasowe zastępujące powszechnie stosowane implanty stałe niwelując skutki uboczne ich długotrwałego odziaływania z organizmem. Idealnym rozwiązaniem jest zastosowanie takiego materiału, który po spełnieniu swojej misji w procesie odbudowy uszkodzonej tkanki ulegałby całkowitemu rozpuszczeniu, nie wytwarzając produktów toksycznych dla człowieka. Wśród materiałów metalicznych rozważanych do tego zastosowania są magnez, cynk i żelazo. W Instytucie Metalurgii i Inżynierii Materiałowej im. Aleksandra Krupkowskiego Polskiej Akademii Nauk od kilku lat prowadzone są badania dotyczące cynku i jego stopów.
Cynk jest obiecującym kandydatem do zastosowania na biodegradowalne implanty, ponieważ posiada idealną szybkość rozpuszczania. Właściwości mechaniczne czystego cynku są jednak nie wystarczające dla proponowanego zastosowania co stanowi duże wyzwanie dla naukowców. Wspólnie prowadzone badania w IMIM PAN i IWC PAN pokazały, że cynk stopowany magnezem i poddany wyciskaniu hydrostatycznemu spełnia wymagania stawiane implantom w zakresie właściwości mechanicznych.
Projekt kierowany przez dr hab. Magdalenę Biedę-Niemiec pt. „New generation material for application in bioabsorbable orthopedic implants” finansowany z Funduszy Norweskich w ramach konkursu SMALL GRANT SCHEME ogłoszonego przez NCBiR ma na celu otrzymanie prototypu śruby ortopedycznej ze stopu cynku z dodatkiem magnezu, strontu i wapnia po wyciskaniu hydrostatycznym o odpowiednich właściwościach mechanicznych, czasie rozpuszczania i biozgodności. Dodatek Ca i Sr ma wpłynąć na ujednorodnienie procesu degradacji w stosunku do stopów cynku z Mg. Przeprowadzone badania mogą wskazać dalszy kierunek w rozwoju implantów ortopedycznych nowej generacji.
Sebastian Wach
