Rozmawiamy z Profesor Aleksandrą Kolano-Burian.
Jaki jest główny cel realizowanego projektu?
Celem jest wprowadzenie na rynek technologii wytwarzania nowych nisko-stratnych magnetycznie miękkich podzespołów do zastosowań głównie w obszarze transportu kolejowego, napędów i energoelektroniki przemysłowej, ale także w obszarze medycznym.
Czy projekt wychodzi naprzeciw potrzebom rynku?
Firmy biorące udział w projekcie napotykają w swojej działalności na przeszkodę w postaci braku dostępnych podzespołów magnetycznych, które pozwalałyby na zmniejszenie gabarytów projektowanych przez nich elementów biernych jak również na obniżenie strat mocy w rdzeniu prowadzące do oszczędności energii elektrycznej. Dotyczy to w szczególności stosowania transformatorów i dławików w szeroko rozumianej energetyce odnawialnej, transporcie kolejowym czy samochodach elektrycznych. Niemniej wymagający jest obszar medyczny, gdzie wspomniane parametry związane ze stratami mocy w rdzeniu oraz gabarytami rdzenia nabierają jeszcze większego znaczenia.
Na co mogą się przełożyć wyniki badań?
Przede wszystkim firmy, które wykorzystają potencjał polskiej nauki i wdrożą opracowane w ramach projektu rozwiązania, będą mogły konkurować z firmami zachodnimi nie tylko na poziomie ceny, ale też zaawansowanych technologicznie rozwiązań.
Na czym będzie polegać konkurencyjna przewaga magnetycznych podzespołów 3D?
Przewaga konkurencyjna technologii wytwarzania nowych, nisko-stratnych magnetycznych podzespołów 3D do zastosowań elektro-mobilnych i medycznych oraz docelowych elementów biernych zbudowanych na wysoko-indukcyjnych rdzeniach nanokrystalicznych przejawia się w kilku aspektach. Najważniejsze z nich to zmniejszenie o co najmniej 30 % zużycia energii elektrycznej dla nowych konstrukcji dławików i transformatorów związane z ograniczeniem łącznych strat mocy w rdzeniu oraz zmniejszenie o co najmniej 30% masy podzespołów biernych, które zbudowane są z rdzeni nanokrystalicznych w odniesieniu do klasycznej stali krzemowej.