Rak płuca jest przyczyną największej liczby zgonów wśród chorych na nowotwory złośliwe. Wysoka śmiertelność pacjentów wynika przede wszystkim z faktu, że nowotwór diagnozowany jest w późnym stadium, co uniemożliwia najskuteczniejsze leczenie polegające na usunięciu fragmentu płuca zajętego przez nowotwór.

– Jednym z najnowszych osiągnięć w leczeniu nowotworów jest immunoterapia ukierunkowana na blokowanie punktów kontroli immunologicznej, takich jak PD-1 czy CTLA-4. Rolą tych cząsteczek jest hamowanie aktywacji odpowiedzi immunologicznej, tym samym ich blokowanie wzmacnia naturalne procesy odpornościowe zaangażowane w walkę z nowotworem, mówi dr hab. Monika Jasek odpowiedzialna za projekt ,,Punkty kontroli immunologicznej w niedrobnokomórkowym raku płuca – badanie genetycznych i epigenetycznych mechanizmów regulacji ekspresji mRNA i białka”.

– Niestety tylko część pacjentów odnosi korzyści z zastosowania tej formy immunoterapii, dlatego też obecnie badania prowadzone są dwutorowo. Po pierwsze bada się możliwości wykorzystania innych punktów kontroli immunologicznej, np. LAG-3, jako celów dla immunoterapii. Po drugie poszukuje się biomarkerów, które będzie można wykorzystać do dobrania odpowiedniego leczenia dla konkretnego pacjenta, a w tym celu konieczne jest lepsze poznanie mikrośrodowiska nowotworu.

Co jest celem projektu?

Nasz projekt zakłada scharakteryzowanie składu komórek immunologicznych występujących w mikrośrodowisku niedrobnokomórkowego raka płuca oraz zbadanie poziomu ekspresji wybranych punktów kontroli immunologicznych oraz cząsteczek, z którymi te punkty oddziałują, obecnych na komórkach nowotworowych. W naszym projekcie będziemy badać także mechanizmy genetyczne (dziedziczone warianty genetyczne) oraz epigenetyczne (metylacja DNA, miRNA) zaangażowane w regulację ekspresji punktów kontroli immunologicznej w tym typie nowotworu.

Czy to w jakimś stopniu przełoży się na leczenie nowotworów w przyszłości?

– Chcielibyśmy dołożyć swoją cegiełkę do trwających na całym świecie badań. Wyniki uzyskane z naszych badań mogą nie tylko poszerzyć aktualną widzę o mechanizmach regulacji ekspresji tych cząsteczkach, ale mogą także mieć implikacje kliniczne – przyczynić się do ustalenia biomarkerów pozwalających zidentyfikować pacjentów, którzy odniosą korzyść z zastosowania tej immunoterapii. Na koniec chciałabym dodać, że projekt jest realizowany w ramach konsorcjum naukowego utworzonego pomiędzy liderem, Instytutem Immunologii i Terapii Doświadczalnej i partnerem Uniwersytetem Medycznym we Wrocławiu. Ten projekt to zasługa całego zespołu!

projekt OPUS17 finansowany przez Narodowe Centrum Nauki, 2019/33/B/NZ5/03029.

Sebastian Wach

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj