Na pytania dotyczące projektu pt. „Indywidualizacja a sieciowanie nanorurek węglowych – wzajemnie zależne modyfikacje chemiczne w poszukiwaniu nowych nanomateriałów” odpowiadał dr hab. inż. Sławomir Boncel, prof. PŚ.
Skąd ukierunkowanie projektu na nanorurki węglowe?
Ukierunkowanie projektu na nanorurki węglowe wynika z potrzeby przełożenia doskonałych właściwości pojedynczej nanorurki w funkcjonalny układ makroskopowy. Wybornie przewodzące prąd i ciepło pojedyncze nanorurki węglowe nie czynią tego jednak już tak efektywnie, gdy będziemy chcieli zbudować z nich kabel lub wytworzyć płyn chłodniczy do silnika Ferrari. Pojawia się negatywny „efekt styku”, mówiąc językiem elektrotechniki. Ten efekt chcemy zniwelować.
Jaki jest główny cel projektu?
Głównym celem naszego projektu jest zaprojektowanie i przeprowadzenie nowych modyfikacji chemicznych – począwszy od budowy cząsteczek, którymi traktowane będą nanorurki i inne nanowęgle poprzez kompleksową charakterystykę końcowych nanomateriałów aż do ich docelowych właściwości.
Gdzie takie gotowe „narzędzia” odnajdą swoje zastosowanie?
To np. elektroprzewodzące powłoki, które można wykorzystać w tekstronice (tekstyliach zintegrowanych z elektroniką), np. w koszulkach rejestrujących sygnały EKG. Takie koszulki mogłyby zastąpić uciążliwe dla pacjenta, okablowane elektrody smarowane zimnym żelem czy niewygodne holtery do długotrwałego monitoringu pracy serca.
Na koniec warto powiedzieć o współpracy międzynarodowej przy projekcie.
Projekt realizujemy wspólnie z Uniwersytetem Cambridge w Wielkiej Brytanii i CNRS w Paryżu. Nasi wieloletni partnerzy będą współpracować z nami tym razem na niwie projektowania nowych cząsteczek funkcjonalizujących nanowęgle.
Dziękujemy za rozmowę i życzymy samych sukcesów!
