To największa i najbardziej kompleksowa umowa gospodarcza zawarta dotychczas zarówno przez UE, jak i Japonię. Eliminuje cła oraz inne przepisy ograniczające handel, zasadniczo do całej wymiany handlowej towarami przemysłowymi i dużej części wymiany handlowej towarami rolnymi. Istotnie wykracza też poza istniejące zobowiązania stron w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO) w takich obszarach jak np.: usługi, zamówienia publiczne, bariery pozataryfowe i ochrona praw własności intelektualnej, w tym oznaczenia geograficzne. We wszystkich tych obszarach Japonia zgodziła się przyjąć nowe zobowiązania, jakich władze tego kraju nie były dotychczas gotowe zaakceptować.
W Umowie obie strony podkreśliły znaczenie działalności gospodarczej prowadzonej w ramach jasnych i przejrzystych regulacji określonych przez organy publiczne, a także fakt, że uznają prawo do tworzenia uregulowań w interesie publicznym za główną zasadę leżącą u podstaw porozumienia.
Z chwilą wejścia w życie Umowy Japonia dokona liberalizacji 91% wartości swojego importu z UE. Na koniec okresów przejściowych (stopniowego znoszenia ceł) liberalizacja obejmie 99 % wartości importu z UE. Pozostały 1 % zostanie częściowo zliberalizowany przez wprowadzenie kontyngentów taryfowych oraz obniżonych stawek celnych w rolnictwie. Z punktu widzenia pozycji taryfy celnej, z chwilą wejścia Umowy EPA w życie, Japonia w pełni liberalizuje 86 % swoich pozycji taryfowych, a po 15 latach 97%.
Źródło:
