Obecnie kobiety decydują się na urodzenie dziecka znacznie później niż wynika to z biologicznego przygotowania ich ciała do rozmnażania. Niestety z wiekiem zmniejsza się ich zdolność do poczęcia i utrzymania ciąży, a co za tym idzie nie są zdolne do zajścia w ciążę w sposób naturalny i wymagają technik wspomaganego rozrodu.
Niestety występuje również coraz więcej przypadków niepowodzeń implantacji zarodka (RIF ang. recurrent implantation failure) po zabiegu IVF-ET (ang. In vitro fertilization-embryo transfer), który wydaje się dla par starających się o potomstwo ostatnią możliwością.
Przy współpracy Instytutu-Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi i Szpitala Gameta w Rzgowie trwają badania w Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. Ludwika Hirszfelda Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu, które mają zaradzić problemowi. Prowadzi je prof. nadzw. dr hab. Izabela Nowak, w ramach projektu pt. „Związek polimorfizmu genów KIR, LILRB oraz ich ligandów – HLA-C i HLA-G z nawracającymi niepowodzeniami implantacji zarodka po zapłodnieniu in vitro” finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki.
– Wiele czynników wpływa na to, że kobiety po wielokrotnych zabiegach IVF nie mogą zajść w ciążę – na przykład jakość zarodka, wiek kobiety, wady anatomiczne macicy, patologie ginekologiczne (np. endometrioza, mięśniaki), choroby o podłożu autoimmunologicznym, jakość nasienia. My skupiamy się głównie na wpływie układu odpornościowego kobiety – mówi prof. Nowak, kierownik projektu.
Celem przedsięwzięcia jest również porównanie rozkładu wszystkich zaproponowanych do badań genów w populacji azjatyckiej i polskiej, co pozwoli na szerszy pogląd na udział genów i rozpuszczalnej formy cząsteczki HLA-G w niepowodzeniach implantacji zarodka. Dużą grupę pacjentek w Zita West Fertility Clinic w Londynie, z którą nawiązano współpracę, stanowią pacjentki właśnie pochodzenia azjatyckiego.
Projekt jest nowatorski, a wyniki badań mogą stać się pomocne w diagnostyce nawracających niepowodzeń implantacji zarodka i prognozowaniu wyników terapii oraz wyjaśnić patomechanizm tej choroby.
– Po zakończeniu projektu planuję stworzyć algorytm w postaci programu komputerowego, użytecznego dla pacjentek i klinik wspomaganego rozrodu, który przewidywałby prawdopodobieństwo zajścia w ciążę po zabiegu in vitro oraz ewentualnych komplikacji po tym zabiegu – zapowiada prof. Nowak.
Anna Wesecka
