Księżyc, który według przyjętej powszechnie teorii powstał, gdy ok. 4,5 miliarda lat temu niewielka planeta zderzyła się z młodą jeszcze wtedy Ziemią, od zarania dziejów stanowi zagadkę dla naukowców z całego świata. Tym razem badacze rozwikłali teorię dotyczącą tak zwanej „odwróconej” geologii Księżyca.
Nowatorskiego odkrycia dokonali naukowcy z amerykańskiego University of Arizona, a efektem swojej pracy podzielili się na łamach pisma „Nature Geoscience”. Dotychczasowa wiedza, dotycząca struktury Księżyca pochodzi z analizy skał pobranych w czasie programu Apollo oraz modeli teoretycznych. Naukowcy podkreślają, że skały, z których zbudowany jest naturalny Satelita Ziemi zawierają nietypowo wysokie stężenie tytanu. Skały te zlokalizowane są głównie po stronie zwróconej zawsze w kierunku Ziemi. Dotychczasowa wiedza nie była w stanie jednoznacznie określić przyczyn tego zjawiska.
Co jest zatem przyczyną odwróconej geologii Księżyca?
Badacze wysnuli wniosek, że modele i dane pokazują spójną historię. Materiał z ilmenitem przemieścił się na stronę skierowaną ku Ziemi i zapadł się do wnętrza w postaci kaskady cienkich płyt. Pozostały po tym pewne resztki, które powodują anomalie w polu grawitacyjnym Księżyca rejestrowane przez GRAIL. Dodatkowo widoczna z Ziemi strona, a szczególnie ciemny region znany jako Ocean Burz, jest położony wyraźniej niżej, ma cieńszą skorupę i jest silnie pokryta zastygłymi strumieniami lawy. Ma przy tym wysokie stężenie rzadkich pierwiastków, takich jak tytan i tor. Naukowcy dodają, że tak na prawdę po raz pierwszy powstały fizyczne dowody pokazujące, co działo się we wnętrzu Księżyca podczas krytycznej fazy jego ewolucji. Badanie dowodzi, że nawet najwcześniejsza historia Księżyca jest zapisana pod powierzchnią. Do jej odkrycia potrzebne były tylko odpowiednie modele, które skutecznie udało się wypracować.
