Rozmawiamy z dr inż. Katarzyną Falkowicz na temat projektu pt. „Badania numeryczne i doświadczalne ściskanych kompozytowych płyt z centralnym wycięciem”.
Na czym polega koncepcja płytowego elementu cienkościennego z centralnym wycięciem?
Koncepcja płytowego elementu cienkościennego z centralnym wycięciem polega na poprawie odporności elementów płytowych na utratę stateczności poprzez zabiegi konstrukcyjne polegające na wymuszeniu utraty stateczności konstrukcji wg wyższej postaci wyboczenia dzięki nowatorskiemu podejściu przebadania niesymetrycznych układów warstw w których występują efekty sprzężeń i wyodrębnienie tych sprzężeń, które umożliwiają zamianę postaci wyboczenia konstrukcji. Dzięki temu mamy wpływ na kształtowanie charakterystyki sztywnościowej konstrukcji i zwiększenie zakresu przenoszonych obciążeń. Ta właściwość jest bardzo istotna w aspekcie eksploatacyjnym, gdyż łatwo można uzyskać elementy o identycznych wymiarach do zabudowy, a krańcowo różnej charakterystyce sztywnościowej. Dzięki takiemu zabiegowi element taki może pracować jako element sprężysty bądź nośny.
Główny cel projektu?
Celem naukowym projektu jest analiza stateczności i stanów pokrytycznych ściskanych płytowych elementów sprężystych z wycięciem o zmiennych parametrach geometrycznych, wykonanych z kompozytów włóknistych, a także zbadanie wpływu układu warstw kompozytu na pokrytyczne charakterystyki elementu sprężystego oraz wartość obciążenia niszczącego.
Jakie metody badawcze są wykorzystywane w projekcie?
Badania prowadzone są z wykorzystaniem różnych metod badawczych, łączących ze sobą zagadnienia związane z badaniami doświadczalnymi prowadzonymi na rzeczywistych konstrukcjach kompozytowych oraz obliczeniami numerycznymi z wykorzystaniem metody elementów skończonych. W badaniach eksperymentalnych do oceny stanu struktury kompozytu oraz monitorowania zdarzeń zachodzących podczas procesu obciążania wykorzystano metodę emisji akustycznej. Dodatkowo w trakcie próby rejestrowano odkształcenia płyty z wykorzystaniem optycznego systemu ARAMIS, w którym odczytu przemieszczeń dokonuje się za pomocą dwóch szybkich kamer umieszczonych na specjalnym statywie (trójnogu).
Projekt realizowany w ramach programu PRELUDIUM finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki (UMO-2017/25/N/ST8/01066).
Życzymy samych sukcesów i powodzenia!
Sebastian Wach
