Jednym z mniej znanych alotropów są nowe i po raz pierwszy otrzymane w zespole kierownika projektu, prof. dr hab. Artura Terzyka, wielościenne nanorogi węglowe (MWCNH). Zbadanie ich właściwości oraz optymalizacja procesu otrzymywania to jedne z kilku celów badań, które zaplanowano w projekcie.
Na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu w zespole Fizykochemii Materiałów Węglowych Wydziału Chemii trwają badania nad projektem pt. „Czy nanojeże są spragnione? Nowy alotrop węgla i nanomateriały węglowe jako komponenty nowatorskich powierzchni superhydro- i superomnifobowych”, który jest finansowany przez Narodowe Centrum Nauki.
Alotropy węgla są szczególnym przedmiotem zainteresowania i nawet „naukowy laik” słyszał o nanorurkach węglowych bądź o grafenie. Szukamy praktycznych zastosowań nowych form węgla. W codziennym życiu powierzchnie hydrofobowe, superhydrofobowe oraz superomnifobowe mają wiele aplikacji. Są wykorzystywane w pokrywaniu wyświetlaczy elektronicznych urządzeń mobilnych czy wytwarzaniu powierzchni o właściwościach samoczyszczących, niezanieczyszczających, czy nieplamiących się – tłumaczy kierownik projektu.
Wytworzenie nowych powierzchni hydrofobowych oraz superomnifobowych, gdzie głównym składnikiem będą MWCNH to kolejne zaplanowane badania. Węgiel, zwłaszcza nanorogi węglowe są doskonałym kandydatem do tworzenia powierzchni m.in. ze względu na ich odporność mechaniczną. Wykonane zostaną pomiary kąta zwilżania oraz ześlizgu cieczy o zmiennych napięciach powierzchniowych.
Odkrycie nowego alotropu węgla (MWCNH) może mieć duży wpływ na rozwój nauki o tym pierwiastku. Oczekujemy, że MWCNH będzie różnić się od jednościennych nanorogów węglowych (SWCNH) – dodaje naukowiec.
Badania nad zadaniem są pracą zespołową, w którym oprócz prof. Terzyka uczestniczą jeszcze następujące osoby: dr hab. Marek Wiśniewski, mgr inż. Emil Korczeniewski, mgr Monika Bal, mgr Wojciech Zięba, dr hab. Jerzy Włoch (zm. 12.06.2018).
Anna Wesecka
