Są jak dzieci – kapryszą, dają w kość, wyprowadzają z równowagi, ale jednocześnie są ukochane, dają mnóstwo radości i ogromną satysfakcję – mówi dr Iwona Adamska z Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. Czego tyczy się porównanie? Jej kariery naukowej, a konkretnie badań nad szyszynką kurcząt.
Szyszynka – czyli gruczoł dokrewny syntetyzujący melatoninę – u ptaków jest uniwersalnym nośnikiem informacji o wzajemnych relacjach długości dnia i nocy, pełni funkcje bio-zegara i bio-kalendarza, synchronizując z warunkami otoczenia endogenne rytmy okołodobowe i okołoroczne organizmu.
– Tematyka towarzyszy mi od pracy magisterskiej, a badania ewoluują w różnych kierunkach – informuje dr Adamska, która aktualnie kieruje projektem na etapie badań podstawowych pt. „Mechanizm regulacji syntezy neurosteroidów pod wpływem czynników prozapalnych i zegara molekularnego w szyszynkach kurcząt”.
Naukowiec z UW prowadzi badania na szyszynkach pozyskanych od 16-dniowych samców kury domowej rasy Hy-Line hodowanych w kontrolowanych warunkach oświetlenia oraz na hodowlach pierwotnych pinealocytów.
Jak tłumaczy – w przedsięwzięciu zastosuje techniki biologii molekularnej oraz inżynierii genetycznej. Praca doktor przyniesie w przyszłości wiele korzyści. Jakich? Między innymi ekonomicznych.
Umożliwi między innymi lepsze poznanie mechanizmów rozwoju zapalenia i odpowiedzi immunologicznej u ptaków, co wydaje się szczególnie ważne ze względu na pojawiające się epidemie np. ptasiej grypy czy kokcydiozy – choroby pasożytniczej dziesiątkującej fermy drobiu i powodującej olbrzymie straty ekonomiczne.
– Część doświadczeń jest jeszcze przed nami, również tych bardzo ciekawych – zapowiada dr Iwona Adamska. Na przykład sklonowanie fragmentów promotorów genów kodujących enzymy szlaku biosyntezy neurosteroidów i przeprowadzenie ich analizy funkcjonalnej.
Dr Adamska ma nadzieję, że w niedalekiej przyszłości nawiąże współpracę z jednym z ośrodków w Europie albo Japonii, specjalizującym się w badaniu neurosteroidów. Taka współpraca stworzyłaby perspektywy nowych badań.
– Odkrywam świat i chcę to nadal robić z pasją. Gdyby naukowcy tego nie czynili, wszyscy siedzielibyśmy wciąż w jaskiniach – puentuje.
Jadwiga Pasiut
