Rozmowa z dr inż. Justyną Topolską na temat projektu „Eksperymentalne wyznaczenie zmian w strukturze krystalograficznej i składzie pierwiastkowym ludzkiego szkliwa zębowego, zachodzących na skutek asymilacji jonów wybranych metali wchodzących w skład aparatów ortodontycznych”
Czy poprzez realizowany projekt zwiększy się świadomość pacjenta?
– Może się zwiększyć. Przede wszystkim mam nadzieję, że zastosowane przez nas podejście do badań zachęci Kowalskich do poznania swoich norm dobrostanu psycho-fizycznego, a lekarzy do współpracy i włożenia wysiłku w holistyczne traktowanie swoich pacjentów.
Na który etap leczenia zębów należy zwrócić szczególną uwagę w trosce o stan szkliwa po leczeniu?
– Myślę, że ważny będzie dobór aparatów przez ortodontów. Mamy na rynku dwa rodzaje, metalowe i estetyczne. Metale z aparatów mogą wbudowywać się w zęby na głębokość od kilku do kilkudziesięciu mikrometrów. Gromadzą się szczególnie w miejscach uszkodzonych mechanicznie, wokół przyklejonych zamków, nie przenikają jednak pod klej co sprawia, że pod przyklejonym aparatem szkliwo nie ma metali. Wyniki badań wymagają jeszcze pracy analitycznej, ale raczej nie polecałabym aparatów metalowych pacjentom z dużą ilością plomb lub takich, którzy mają w planie tzw. stripping, czyli mechaniczne zwężanie zębów. Nie bez znaczenia w kontekście zmian chemicznych w szkliwie będzie mieć skrupulatność ortodonty.
Projekt nie przyniesie rewolucji na rynku producentów aparatu, natomiast może go ukierunkować na aparat estetyczny.
– Tak. Estetyczny, czyli przeźroczysty.
– Konkretniejsze korelacje będą po odebraniu analiz i wtedy będzie można sprawdzić, czy to jest trwałe wbudowanie, czy wchodzi w strukturę szkliwa. Pierwsze symptomy już są. Wychodzi na to, że uszkodzone szkliwo to będą te miejsca, w których metale będą miały tendencje się wbudowywać.
Czy inspiracją dla innych badaczy może być sam fakt, że szkliwo „chłonie” metale z aparatów?
– Można by pokusić się o użycie w aparatach czy implantach kostnych, materiałów, które będą celowo uwalniać pożądane dla zębów i kości substancje. Oczywiście to tylko pomysł, być może z różnych przyczyn nierealny do wykonania.
Dziękuję za rozmowę Pani Doktor
Badania są finansowane z grantu NCN nr: 2016/21/D/ST10/00738.
Sebastian Wach
